Loudovikos

Ο Κώστας Λουδοβίκος ζωγραφίζοντας, εικονογραφώντας, μιλώντας, γράφοντας και διδάσκοντας, διαλέγεται και καλεί ανθρώπους και δημιουργίες που αισθητοποιούν σήμερα τους συγκεκριμένους και άπειρους δρόμους του καθόλου, του ελάχιστου και του μέγιστου θαυμαστού.

Αναζητάει το ζωντανό δημιουργικό σώμα και το ζωντανό δημιουργικό λόγο αυτής της άλλης σήμερα ποιητικής, αυτό το άκτιστο ζώπυρο που αναμμένο και σβυσμένο λάμπει παντού μέσα σε όλο το ασήμαντο και σημαντικό, αλλά και που με σκοτεινές ή με λαμπερές αστραπές, αστράφτει κυρίως μέσα στις αινιγματικές διαβάσεις αυτού που είμαστε και γνωρίζουμε, προς αυτό που δεν είμαστε και δε γνωρίζουμε.

Ο Κώστας Λουδοβίκος ζωγραφίζοντας ο ίδιος, επιδιώκει όχι μόνο ένα τρόπο συνδιαμόρφωσης του εικαστικού πολιτισμικού περιγράμματος των ημερών μας, αλλά κυρίως αναζητάει το ζωντανό «ζώον» της δημιουργίας και του μυστηρίου της, που, όπως σε κάθε εποχή, διαμορφώνει και σήμερα το δυσπέλαστο και δυσανάγνωστο κέντρο του εικαστικού προσώπου και του δημιουργικού λόγου του πολιτισμού των καιρών μας.